"İyi bir seçim yapmak, sadece hiçbir kötü seçenek mevcut değilken kolaydır." Robert Half

Zor olması gereken bir gece ama nedense öyle değil.
Tamam huzursuzluk var ama, ötesi değil. Belki fırtına öncesi...
Belki de artık aynaya baktığımda o yazıyı benimde göreceğim günlere gebe...
Bir karar gecesi olmak zorunda değil de diye düşündüm ama işte öyle.
Bir sonraki adımı atıp atmamak bir seçenek ise öyle bir gece.
Ama bu adım atılacak. Sonrası işte belirsizlik orada. O nedenle bir karar gecesi değil ama tam arifesi.
İnsana bu noktada bakıp "seçenekler" diye düşünmek komik geliyor. Sanki ayakkabı seçmek yada tatil yerini belirlemek gibi. Oysa 23 yıl var geride, söylerken insanın kanı donuyor. Hani durup hesaplamasam 10-15 der geçerimde, 23 yıl!!! Geçemedim işte...
İnsan bu hesapları yapınca mı kaybediyor sakinliğini acaba?
Peki 23 yıla bu hesapları yapmadan noktayı koyup yeniden başlamak mümkün mü?
Galiba kalbimde derinliklerde bir yerde biliyordum bunu, hissediyordum da yakıştırımıyor, belki de görmemek için çabalıyordum. Belki bu nedenle sakinim.
Belki de zaten o kadar uzun zamandır içimde yalnızım ki artık korkutmuyor beni.
Bir süredir gücüm yoktu zaten, vazgeçmiştim çok şeyden...
Peşinde koşan olmak, hep yetinmek, kabullenmek, ötesi veya öylesi diyememek gerekiyordu. Bunlar tamamdı da yetmemeye başlaması sinyalleri çalmıyor muydu? Daha ne kadar fazla kör, sağır, dilsiz olabilirdim ki? İstemenin sonu yok da verebilmek aynı şekilde mümkün mü?
Nedense başkası değilde kendime yaptığım haksızlıklar üzüyor şimdi beni.

20 Mayıs 2010 - Gayrettepe